Elektriciteit voor een maismolen: hoe een Malawese droom werkelijkheid laten worden…

Voor de gemeenschap in de dorpen en onze boeren in Malawi is elektriciteit en een maismolen DE MANIER om onafhankelijker en geleidelijk aan (meer) zelfbedruipend te worden. Het zou ook betekenen dat het drogen van mango’s en moringa meer gecommercialiseerd zou kunnen verlopen. Hun visie op duurzaamheid is te voorzien in energie: elektriciteit kan hen toelaten verdere zelfstandigheid te ontwikkelen. Dit getuigt intussen van hun kracht om vragen te stellen, antwoorden te zoeken en actie te ondernemen. Zo neemt men zelf verantwoordelijkheid op en ontwikkelt de plaatselijke gemeenschap een duurzame langetermijnvisie.

Samen met de mensen uit de dorpen hebben we hierover al een jaren lange weg afgelegd.

We hebben alle opties overlopen en gewikt en gewogen: we dachten aan een watermolen, windmolen, ossenkracht tot zelfs aan een generator op diesel. (Benieuwd wat ze bij de klimaattop over laatste zouden te zeggen hebben J).

De stroom in Malawi in de omgeving van onze dorpen komt van het water via de stuwdam in Zomba. Dus we zouden wel in 'groene stroom' kunnen voorzien. Het nadeel is dat er nog veel 'black'-outs zouden zijn.

De keuzes van de overheid, ondernemingen, van Malawian Escom (electricity supply coörpooration of Malawi ) zorgen ervoor dat we nog niet tot een aankoop van een elektrische installatie (maïsmolen of een ander alternatief) zijn kunnen overgaan: We hebben weinig invloed op wat er op dat niveau gebeurt. Dit jaar vlak voor de verkiezingen klopten we aan bij de DO District Officer in Zomba, met de vraag om goeie prijs voor een elektrische installatie te kunnen verkrijgen. Ze vertelden ons dat we een dossier moesten indienen, wat we deden, maar tot dusver kregen we nog geen antwoord op onze aanvraag.

We gingen in de tussentijd dan maar zelf op zoek naar een goedkoper alternatief: we kochten daarom voor het schooltje en de boerencompound een batterij, wisselrichters en zonnepaneel aan. Maar…dit bleek toch geen onverdeeld succes te zijn: we weten immers niet op voorhand hoe lang een systeem het uithoudt, de technische kennis ontbreekt en het is ook niet duidelijk wie de zorg en het onderhoud op zich kan nemen. Enkele maanden na de installatie waren eerst beide wisselrichters stuk, daarna zijn ook beide batterijen spontaan een vroege dood gestorven. Het heeft mogelijks iets te maken met het feit dat ze in Malawi niet beschikken over Europese kwaliteitsproducten, maar over goedkope(re) Chinese export. Daarbij komt dat men niet weet hoe om te gaan met stroom van batterijen en elektrisch materiaal (daar er in de dorpen nog geen elektriciteit aanwezig is), dus het systeem wordt soms onnodig zwaar belast, wat het uithoudingsvermogen ook niet ten goede komt.

Het land, en al zeker de plattelandsregio, lijkt dus nog niet klaar voor fancy apparatuur waarvan er ginder trouwens geen kwaliteitsproducten te vinden zijn en de kennis en onderhoud ervan te minimaal is.

Toch willen we verder zoeken naar goeie alternatieven en overgaan tot de aanschaf van een maïsmolen, om zo de verdere duurzame ontwikkeling en de zelfbedruipendheid in de dorpen te kunnen stimuleren. Het is echter peperduur als we een installatie willen aankopen die wél voldoet aan de kwaliteitsnormen. De offertes die we opvroegen variëren van 15000 euro tot rond 25000 euro).

We hopen dan ook via de Provincie Oost-Vlaanderen wat extra subsidies te verkrijgen om dit (deels) te kunnen bekostigen én om de mensen ter plaatse een goeie opleiding te kunnen verschaffen, zodat ze weten hoe ze met het materiaal moeten omgaan en hoe ze de installatie moeten onderhouden. Dit is nodig om de levensduur van de apparatuur te optimaliseren.

We houden jullie op de hoogte van het vervolg....

Karine